ابعاد پیدا و پنهان ارز مسافرتی

نيك نيوز: با تصمیم بانک مرکزی مسافران خارجی می‌توانند تا سقف یک هزار دلار دولتی با نرخ مرکز مبادله ارز (حدود ۴۲ هزار تومان) دریافت کنند، هرچند به تازگی سخنگوی کمیسیون اصل 90 مجلس از پیگیری این موضوع و احتمال لغو آن با دستور رئیس جمهور کشورمان خبر داد.

در هر صورت مابه‌التفاوت ۲۰ میلیون تومانی ارز ترجیحی مسافرتی با نرخ امروز در بازار آزاد باعث شده است مردم برای دریافت رانت ۲۰ میلیون تومانی دست به اقدامات عجیب ازجمله سفر‌های صوری بزنند.

احمد صالحی، کارشناس مسائل پولی و بانکی درباره اخبار منتشر شده مبنی بر ترفند برخی مسافران سفرهای خارجی برای دریافت ارز دولتی و استفاده از رانت فروش یک هزار دلار با نرخ دولتی 42 هزار تومان به «راهبرد معاصر» گفت: سوءاستفاده از ارز دولتی در سفرهای خارجی روی کاغذ امکان پذیر است، زیرا مسافر می تواند بعد از عبور از گیت یعنی قبل از اینکه سوار هواپیما شود، ارز مسافرتی را دریافت کند و کسی نمی تواند مسافر را به زور داخل سالن ترانزیت نگه دارد.

وی افزود: شواهد نشان می دهند امکان دارد برخی برای دریافت ارز مسافرتی بلیط های خود را پای پرواز لغو کنند، هرچند درستی این روایت باید به وسیله سازمان هواپیمایی ارزیابی و مشخص شود در این روزها بعد از عرضه یک هزار دلار تعداد لغو پرواز سفرهای خارجی به نسبت مدت مشابه افزایش داشته است یا خیر.

کارشناس مسائل پولی و بانکی درباره اینکه بانک مرکزی برای جلوگیری از چنین سوءاستفاده هایی چه اقداماتی می تواند انجام دهد، عنوان کرد: بانک مرکزی باید میزان ارزی که به مسافران سفرهای خارجی اختصاص داده می شود، کاهش دهد یا در عمده ترین مقاصد مسافرتی ایرانیان که بعضاً کشورهای همسایه است، دفاتر عرضه ارز مسافرتی اختصاص دهد تا چنین مشکلاتی ایجاد نشود.

صالحی گفت: باید از اقداماتی که بر پیچیدگی موضوع می افزاید، خودداری کرد. طبق اظهارات سخنگوی کمیسیون اصل ۹۰ مجلس شورای اسلامی، پس از پیگیری از دستگاه‌های مسئول ظاهراً با دستور آیت الله رئیسی، رئیس‌جمهور کشورمان در زمینه ارز مسافرتی، توزیع این رانت ناعادلانه متوقف می‌شود. این خبر بسیار خوب است، زیرا باید میان سفرهای کاری و درمانی که باید انجام شوند با سفرهای مسافرتی و گردشگری که جنبه غیرضروری دارند، درعرضه ارز تفاوت اساسی قائل شد.

کارشناس مسائل پولی و بانکی تصریح کرد: برای جلوگیری از سوءاستفاده های ارزی باید به دنبال راه حل پایدار مانند کاهش ارز مسافرتی یا ارائه نکردن ارز به کسانی که مقاصد مسافرتی و نه کاری و درمانی دارند، بود؛ زیرا افرادی که برای مسافرت به سفر خارجی می روند از توانایی مالی برای خرید ارز آزاد برخوردارند، لذا نباید در شرایط اقتصادی و محدودیت های ارزی چنین ارزی تخصیص داده شود.